معرفی مسجد
مسجد دانشگاه از آغاز تا انجام
ایده طراحی و احدات مسجد دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۵۸، پس از اینکه دانشگاه‌ها در جمهوری اسلامی خود را با شرایط منطبق کردند، در شورای دانشگاه مطرح شد و پس از بررسی‌های صورت‌گرفته محل فعلی مسجد، بهترین محل برای احدات مسجد دانشگاه تشخیص داده شد؛ زمینی که در سال‌های حکومت پهلوی محل استقرار گارد شاهنشاهی در دانشگاه بود. طرح مسجد به مسابقه گذاشته شد و بیش از بیست طرح برای مسجد ارائه شد. سال ۱۳۶۰، هیئت امنا برای ساخت مسجد تشکیل شد. در واقع، مسجد دانشگاه به همراه چند ساختمان دیگر، با ایده احیای معماری سنتی ایرانی اسلامی، در کشور ساخته شدند. در ساخت مسجد، معماری سنتی و ایده‌های معماری جدید با هم تلفیق شده است. از حدود سال ۶۴ با وجود آنکه مسجد نیمه‌کاره بود و هنوز تکمیل نشده بود، نماز جماعت دانشگاه در ساختمان نیمه‌تمام مسجد اقامه می‌شد.
از همان ابتدای سال تأسیس مسجد طراحی مسجد چندمنظوره صورت گرفت که شامل صحن بزرگ برای برگزاری نماز جماعت و مراسمات، شبستان، محیط اداری و چند کلاس برای برگزاری دروس معارف و حوزه علوم اسلامی دانشگاهیان میباشد.
مسجد دانشگاه با الهام از بناهای مذهبی عصر صفوی طراحی شده و مهم‌ترین نماد آن گنبد آن است که از دو پوشش آجری تشکیل شده است. طراح گنبد، استاد محمدرضا بنام تبریزی، معمار مسجد کبود تبریز برای بازسازی است مچنین، مسجد دارای چند گل‌دسته است و تزیینات آن نیز، کاشی، آجر، کارهای معرق، رسمی‌کاری و یزدی‌بندی است. نمادهای گل‌دسته‌ها هم توسط معمار شعرباف کار شده است. محراب مسجد با طرح گچ‌بری و کاشی‌های محراب با طرح ساده آیات قرآن صورت گرفته است. گچ‌بری‌ها هم اثر مهندسی روحانی، استاد مرکز گرافیک است.
از در سبز آهنی که وارد می شویم، یا کاج‌های باغچه جلوی چشم‌مان را سد می‌کند، یا بلندنظرتر که باشیم، دو گل‌دسته و گنبد فیروزه‌ای مسجد که پیوند این فضا را با آسمان به یاد می‌آورد. بعد هم زلالی آبی که در حوض مرمر سفید، وسط صحن آرمیده و آرامت می‌کند. جداره‌های مسجد آسمان را تنگ در قاب گرفته و آسمانی را زمینی می‌کند تا تو آسمانی شوی. حوض‌خانه مسجد هم همین هوا را در تو زنده می‌کند، رو به آسمان است و هوایی‌ات می‌کند. و این‌گونه آب و درخت و آسمان در این مکان دست به دست داده‌اند تا هیاهوی بیرون دیگر نباشد و آرامش باشد و خدا باشد و اینجا مسجد شود، سجده‌گاه، محل دیگری برای بندگی.
برای وارد شدن به شبستان باید که از در کوچکی عبور کنی که یادت بماند لحظه ورود را و اینکه مهم است مرز بیرون و درون اینجا، که یادت بماند گذر از این مرز را و قدم گذاشتن به حرم امن را. سپیدی ساده و بی‌آلایش جداره‌های شبستان و کتیبه‌های قرآن، ذکری است و سقف بلند آن هم ذکری دیگر.
ستون‌های قطور مسجد، گوشه‌های دنجی را برای دانشجوها فراهم کرده است؛ دانشجوهایی که یا برای خلوت با خالق پایشان به مسجد باز می‌شود، یا برای درس خواندن‌های دسته‌جمعی و گپ‌وگفت‌های دوستانه و یا حتی برای استراحت بین کلاس‌های دانشگاه
شهدای گمنام دانشگاه
وارد حیاط که شوی روبه روی درب ورودی مسجد آنطرف حوض، دنیایش فرق دارد، یک فضایی که خودبه خود دلت آرام میگیرد میخواهی خلوت کنی، درد و دل کنی. مزار انسان هایی که همه دارایی خود را فدا کردند برای اعتقادشان، برای کشورشان. حتی نامی از خودشان هم باقی نگذاشتند. مزار سه شهیدگمنامی که در 20 اسفند سال 84 پیکر مطهرشان در شبستان شمالی مسجد دفن شد و زمینه تدفین شهدا را در دانشگاه های دیگر کشور نیز ایجاد کردند.